Hendrik Chabot

Informatie bij zusterprojecten:
	artikel in Wikipedia
	media bij Commons
Informatie in externe bronnen:
BP	pagina in Biografisch portaal
KB	pagina in KB-catalogus
RKD	pagina in RKD

Henk Chabot (Sprang, 2 augustus 1894 – Rotterdam, 2 mei 1949) was een Nederlandse kunstschilder en beeldhouwer; hij wordt gezien als een van de vertegenwoordigers van het Expressionisme in Nederland.

Citaten van Henk Chabot - chronologisch[bewerken]

„Ik kan u werkelijk niets over mijn werk vertellen. In m'n werk zelf heb ik alles gezegd en om dat nog eens weer onder woorden te brengen, dat is me absoluut onmogelijk.”

Bron: B.E. Theinert, interview in 'Weekblad voor het gezin', Eigen Haard, 1931
Aanhaling(en): onbekend
In 1940 maakte Chabot een bronzen beeld voor de Passagiershal van de Holland-Amerika Lijn te Rotterdam. B.E. Theinert vroeg waarom hij voor die plek een 'Naakt met Bloem' had bedacht

„Wat willen wij? De schoonheid! Fel en gevarieerd, een brok idealisme, wij willen een wig in de chaos, bouwen op de puinhopen, een niet meedoen aan de vernietiging. In het schone zullen wij onze kracht vinden.”

Bron: Henk Chabot, Bulletin 1, Rotterdamse kunstenaarsgroep R33, Rotterdam 1933; RKD, Den Haag; inv. nr: 30093.001
Aanhaling(en): Lucie Th. Vermij, 'Henk Chabot grote expressionist uit Rotterdam', Museumkijker, 16 jan 2019
Ondanks zijn teruggetrokkenheid deed Chabot mee met de kunstenaarsgroep R33 en uitte zich aldus in het eerste bulletin van de groep

„Vrouwenpolder en omgeving zijn van ongekende schoonheid, de bevolking is zeer karaktervol, heerlijk om van alles volop te genieten”

Bron: Henk Chabot circa 1933-34, zijn notitie in het gastenboek van het pension in Vrouwenpolder
Aanhaling(en): Antoon Erftemeijer, 'Naar Zee - De zee in de Nederlandse kunst sinds 1850, Frans Hals Museum / De Hallen, Haarlem 2012 p. 27
Chabot verbleef in 1933 met zijn vrouw acht maanden in het dorp Vrouwenpolder op Walcheren, en maakte daar voor bij uitzondering een reeks uiterst krachtig en veelal dik-geschilderde zeegezichten

„Ik wil zo graag dat mijn schilderkunst écht Hollands is.”

Bron: Piet Begeer, interview in tijdschrift Voorwaarts, 1939
Aanhaling(en): Chabotmuseum, 'De stijl van Chabot II - schilderijen en beelden uit de eigen collectie', 2019
Piet Begeer was een collega-kunstenaar en schreef voor het linkse blad Voorwaarts van de Communistische Jongerenbeweging, waar de sociale thema's in Chabots werk goed bij aansloten

„Het is verschrikkelijk als je tussen de puinhopen loopt, het is zelfs moeilijk vast te stellen waar de werkplaats is geweest; als je ook wilt gaan kijken moet je bij de politie een papiertje gaan halen [Henk Chabot, tegen zijn broer Wim]”

Bron: Wim Chabot, genoteerde herinneringen over mei 1940
Aanhaling(en): Koos Stadhouders & Monique Chabot, Wim Chabot, fragmenten uit een getekend leven, p. 11
De twee schilderbroers hadden samen een atelier in de Wijnhaven van Rotterdam, die 14 mei werd platgebombardeerd door de Duitsers; al hun werken verbrandde daarbij en ook van het atelier was niets meer over

„De mensen die hier "Hosanna!" roepen, zijn precies dezelfden die over enkele dagen zullen schreeuwen: "Kruisig hem!" En dat heb ik met dit schilderij willen weergeven.”

Bron: opmerking tegen zijn neef, c. april 1949
Aanhaling(en): Leo Ott, 'Hendrik Chabot, 1894-1949', april/mei 1939, p. 203
In de laatste maanden van zijn leven zette Chabot een nieuw schilderij op 'De Intocht van Christus op Palmzondag'. Chabot maakte zelden religieuze werken; waardoor zijn neef hem vroeg waarom hij het genoemde werk maakte. Chabot gaf dit cryptische antwoord

Citaten over Henk Chabot - chronologisch[bewerken]

„Daar is hij [de zog. 'kunstcriticus van het Nationale Dagblad'] weer in den winkel van den heer Van Lier en bezichtigt de nieuwste Chabots. [..] zijn daar niet stompzinnige, kwaadaardige, misvormde, ontmenschde wezens, die geen representanten genoemd mogen worden van de landelijke bevolking? Chabot diende zich te schamen, hij moest maar eens kijken naar de honneponnen van bloed-en-bodem, met kanten mutsen en zijden petjes, die het Nationale Dagblad met zooveel Imbrunst des Herzens fotografeert en als de ruggegraat der natie aan den lezer voorstelt. Welke uitzichten biedt een kunst, die bij voorkeur de misvormde en lage vormen van het leven zoekt? ‘Dit is een geesteshouding, die we ten felste dienen te laken.’ Goed zoo, criticus [..] Houd het vol, tot na de Verkiezingen, dan geeft de Leider u, naast uw bril, een paar enorme laarzen.”

Bron: Jan Engelman, 'De Bril', in De Gemeenschap, 1937
Aanhaling(en): DNLB, 'De Gemeenschap - Jaargang 13', p. 222

„Indien men mij zou vragen wie de belangrijkste schilder in Nederland is, zou ik geen ogenblik aarzelen om de naam "Hendrik Chabot" te noemen.”

Bron: Antony Bosman, maandblad Kroniek van Kunst en Kultuur, april 1940
Aanhaling(en): Leo Ott, 'Hendrik Chabot, 1894-1949', april/mei 1939, p. 200
Ook de heer Abas in de NRC van 20 april 1940 besprak de pas geopende Chabotexpositie bij kunsthandel Van Lier aan het Rokin in Amsterdam, en schreef lovend: 'een geconcentreerde kracht als weinig in onze schilderkunst van deze eeuw aan te wijzen is geweest'

„..de daglooners, de maaiers, de melksters van H. Chabot. Deze Noord-Brabantsche schilder werd sterk beïnvloed door Zadkine, Permeke en Gust. de Smet. Het leelijke, het misvormde, het naar het werk vergroeide trekt hem aan. Zijn ‘Tuinder’, geknield op den hoek van een veld, naast twee houten bakken, heeft iets gedrochtelijks van een wanstaltig dier dat over de aarde kruipt. [..] alles maakt deze figuren beelden van een onvermurwbaar noodlot. [..] Erger nog dan in de boerenteekeningen van Vincent van Gogh, werd hier de verwaarloozing van een stand aangeklaagd, zonder eenige toegeving nog aan sentimentaliteit of romantische poëzie.”

Bron: Jozef Muls, 'Boeren - gestalten - Slot', in tijdschrift Dietsche Warande en Belfort, nummer 1, N.V. Standaard Boekhandel, juni 1945
Aanhaling(en): DNLB, Dietsche Warande en Belfort, Jaargang 1945
De Duitse bezetting was net een maand voorbij; men kon weer openlijk waarderend schrijven over de onderwerpen in het werk van Chabot, Permeke en andere 'Entartete' kunstenaars in Nederland en België

„In het polderland aan de Rotte, waar hij zich in 1932 in een klein huisje vestigde, schilderde hij zijn prachtige landschappen, maar vooral ook figuren van zwoegende landarbeiders en tuinders [..] De mens had zijn grootste belangstelling. Werken van zijn hand hebben in verscheidene Nederlandse en buitenlandse musea een plaats gekregen.”

Bron: Het Vrije Volk, 'In Memoriam', Rotterdam 3 mei 1949
Aanhaling(en): Ruud van Capelleveen, 'Chabotmuseum in Rotterdam', op AbsoluteFacts.com
Van 1935-37 werkte Chabot aan de Rotte met zijn aanliggende polders, waar zijn eerste schilderijen van tuinders ontstaan; gemaakt in strakkere vormen en zuinig met verf opgebracht in zwart- en grijstonen, geel en geelgroen

„..die tekeningen legde hij apart, later in een kist waar al zijn afval in ging – toen de kist vol was gooide hij alles op de mesthoop en pakte verder in, en thuis miste hij ze pas, begreep het eerst niet – ging een paar dagen erna nog kijken. ’t Was november, heel slecht weer, ’t was verloren zoeken, ja, ’t was heel erg.”

Bron: J. Bijlsma & C. Blotkamp, Zicht op Zeeland. 1933. Het Zeeuwse jaar van Chabot - Schilderijen, beelden, tekeningen, expositie-catalogus, Chabot Museum, Rotterdam 2008, p. 6
Aanhaling(en): Antoon Erftemeijer, Naar zee - De zee in de Nederlandse kunst sinds 1850, Frans Halsmuseum, Haarlem 2012 p. 56
Chabots vrouw vertelde over zijn tekenwerk, dat grotendeels in Vrouwenpolder in 1933 verloren ging door zijn slordigheid. Een ander deel van Chabot's werk verbrandde in zijn atelier, tijdens het Duitse bombardement op Rotterdam, mei 1940