Roger Raveel

From Wikiquote
Jump to navigation Jump to search

Roger Henri Raveel (15 July 1921 – 30 January 2013) was a Belgian (Flemish) painter, whose work is often associated with Pop art because of its depiction of everyday objects. Most of his art is figurative painting; for some years he painted abstract.

Quotes[edit]

Raveel, c. 1966: 'mural 1. in the basements of castle Beervelde', Belgium
Raveel, c. 1966: 'mural 2. in the basements of castle Beervelde', Belgium
Raveel, c. 1966: 'mural 3. in the basements of castle Beervelde', Belgium
Raveel, 1976: 'mural in the Brussels metro-station Mérode, Belgium'
Raveel, 1993: 'Hugo Claus monument, in Watou', sculpture of stainless steel, including an inscription of a poem of Hugo Claus
Raveel, 2004: 'Palen van Haarlem' (Piles of Haarlem), sculpture

1940s[edit]

  • Hugo, [Claus] Now you should see my recent works. A drawing in ink, three pencil drawings and two sketches in oil-paint: a still-life and a landscape in the strongest colors you can imagine. I still have to work on the landscape, but I really think it will be the best of my paintings till now.. ..but the happiest thing is, I have acquired much more freedom.
    • version in original Flemish (citaat van Roger Raveel, in het Vlaams): Hugo [Claus], nu zoudt U eens moeten mijn laatste werk zien, een pentekening, drie potloodtekeningen en twee studies met olieverf: een stilleven en een landschap in de hevigste kleuren die Ge U kunt indenken. Aan dat landschap moet ik nog werken maar ik denk dat het mijn beste werk zal zijn, van mijn schilderwerk, en drie tekeningen vind ik mijn beste maar het gelukkigste is dat ik een veel grotere vrijheid heb verworven.

1950s[edit]

  • Every day I make more progress in technique: understanding of color, the material and the line. [I] can even give better theoretical explanations. And moreover, gradually I live more and more connected with the matter of the profession. What I mean is that my thinking and feeling are more directly, more fundamentally connected with painting itself. No longer so much thinking and feeling get lost.
    • Steeds ga ik vooruit wat betreft tecniek: begrip van kleur, matérie, lijnen. Kan zelfs beter téoretisch uitleggingen geven. En wat meer is ik leef langs om meer méé met de materie van de stiel. Ik wil zeggen dat mijn denken en voelen directer, en wezenlijker in kontakt staat met schilderen. Er gaat niet meer zoveel denken en voelen verloren.
  • [I have] all respect for that neoclassicism [of Piet Mondrian ], but it would sacrifices me too much to architecture. That kind of art does indeed fit perfectly in very modern rooms of modern buildings in equally modern cities, but never again a handcart can drive in there and never again someone can speak or think of a white dog cart in the fog. I am longing for a painting that can hang in a modern environment and still have its 'personal' life.
    • version in original Flemish (citaat van Roger Raveel, in het Vlaams): Al mijn respect voor dat neo-klassicisme [van Mondriaan], maar dat offert me teveel aan de architectuur. Dat werk past inderdaad gegoten in zeer moderne vertrekken van moderne gebouwen in even moderne steden maar er kan dan nooit meer een stootkar in rijden en nooit kan nog iemand spreken of denken aan een witte hondenkar in de mist. Ik verlang een schilderij die kan hangen in een moderne omgeving en die toch een ‘eigen’ leven heeft.
  • - As far as my exhibition concerned [opening was 8 May 1954, in Ghent].. ..there is however a recent and important painting hanging there 'Man met Boompje' [Man with tree, later titled 'The Gardener] - permettez-moi - with beautiful refracting matters and color: lemon-yellow spots and lacquerish black on white, (face) transparent pure light-blue with a very thin layer glacis over it (in the small wall) and strong-blue painted vertical line. Yellow brown and mauve brush-sweeps with small red dashes over it (for the small tree), and further a lot of beautiful white.
    • version in original Flemish (citaat van Roger Raveel, in het Vlaams): Wat nu mijn tentoonstelling betreft (opening was 8 mei 1954, in Gent].. .er is echter een recent en belangrijk werk bij n.l. 'Man met boompje' [later 'De Tuinman' getiteld] - permettez-moi- met mooie brekende materies en kleur: citroengele vlekken en lakachtig zwarte op wit, (gezicht) transparante zuivere lichte blauwe met een heel dunne glacis erover (in muurtje) en sterk blauwe geschilderde vertikale lijn. Geelbruine en mauve vegen met daarop kleine rode streepjes (voor boompje) verder veel mooi wit.
  • The city offers certainly advantages, I agree. But I think that they do not outweigh the direct, unadulterated inspiration of the natural life that I find here [in the country, in Machelen].
    • version in original Flemish (citaat van Roger Raveel, in het Vlaams): De stad biedt ongemene voordelen, accoord. Maar ik vind dat ze niet opwegen tegen de directe, onvervalste inspiratie van het natuurlijke leven dat ik hier [in Machelen] vindt.
    • interview with Hugo Claus, published in the Flemish magazine 'Vooruit' in 1957 (translation: Fons Heijnsbroek)
    • Raveel lived his entire life in the Flemish village of Machelen, on the river De Leie

1960s[edit]

  • The terrible beautiful Life.
    • version in original Flemish (citaat van Roger Raveel, in het Vlaams): Het verschrikkelijke mooie leven.
      • title of his painting / installation - including birdcage and two living canaries, Raveel made in 1965 (translation: Fons Heijnsbroek)
  • That I started [in the creation of his art] from my immediate environment was extremely important to me. Only the things I knew, with which I was familiar, which I had caught on their reality value, I could approach free of extra-pictorial aesthetics and pale romanticism. Of course the question remained how I - who wanted to involve modern life in my art - could continue to seek my inspiration at Machelen-aan-de-Leie, a village in the countryside, far from the city and the crowds. Where can one sense better the infiltration of modern life than in a village in the countryside? In the city everything gets integrated immediately, you can't see clearly the insulating and contrasting-alienating effect of publicity, the gas-station, the concrete, the car, etc. On the other hand, I keep saying that we must continue to see the grass, the corn and the cows. Not within an animistic unity, but from a mentality that has the courage to approach these things freely and ruthless in our era. What ordinary people make out of life is fascinating me.
    • Dat ik [met het maken van mijn kunst] vertrok uit mijn onmiddellijke omgeving vond ik uiterst belangrijk. Alleen de dingen die ik kende, waarmee ik vertrouwd was, die ik op hun werkelijkheidswaarde had betrapt konden vrij van extra-picturale esthetiek en van bleek romantisme door mij benaderd worden. De vraag bleef natuurlijk hoe ik, die het moderne leven in mijn kunst wou betrekken, mijn inspiratie kon blijven zoeken te Machelen-aan-de-Leie, een dorp op het platteland, ver van de stad en van de drukte. Waar kan men beter het infiltreren van het moderne leven gewaar worden dan in een dorp op het platteland? In de stad wordt alles onmiddellijk geïntegreerd, ziet men niet zo scherp de isolerende en tevens contrasterend-bevreemdende werking van de publiciteit, het benzinestation, het beton, de auto, enz. Aan de andere kant blijf ik ervan overtuigd dat ook het gras, het koren en de koe nog moeten gezien worden. Niet binnen een animistische eenheid, maar wel vanuit een mentaliteit die vrij en meedogenloos deze dingen in ons tijdperk nog zou durven benaderen. Wat de gewone man van het leven maakt, dat boeit mij.

1970s[edit]

  • I don't want to be a preacher who tries to improve the world according to his own opinion. For that I put too much in perspective in my thinking and perhaps I am more independent. I do not start from a reflex on tradition and on social and political structures but rather from a continual and fresh scanning for the essence of things.
    • version in original Flemish (citaat van Roger Raveel, in het Vlaams): ..Ik wil geen predikant zijn die de wereld wil verbeteren volgens zijn eigen opinie. Daarvoor denk ik te relatief en wellicht ben ik onafhankelijker en ga ik niet zozeer uit van een reflex op de traditie en op de sociale en politieke structuren maar veeleer uit een steeds opnieuw tasten naar het wezen der dingen.
  • The cosmic also keeps me busy, more than the other 'Nieuwe Vizie' ['New Vison'-artists]. For me it means the feeling of forces in nature like electricity, radio, radar, and of forces that one only suspects, and has not been able yet to track down scientifically.
    • version in original Flemish (citaat van Roger Raveel, in het Vlaams): Het kosmische houdt ook mij, wel het meest van De Nieuwe Vizie [-kunstenaars] bezig: het betekent voor mij een aanvoelen van krachten in de natuur als elektriciteit, radio, radar, en van krachten die men slechts vermoedt en wetenschappelijk nog niet heeft kunnen achterhalen.

1990s[edit]

  • The square is spiritually charged. It is the product of mankind, it is not copied from nature like the circle.
    • version in original Flemish (citaat van Roger Raveel, in het Vlaams): Het vierkant is een geestelijk geladen ding. Het is het product van de mens, het is niet afgekeken van de natuur zoals de cirkel.

Quotes about Roger Raveel[edit]

  • Raveel's goal is that because of an intruding neutral plane in the painting the attentive spectator will project himself into that plane and thus he becomes a part of the artwork. This relationship is of course simpler and more evident when the viewer sees himself in a mirror than by identifying himself with the painting by means of a monochrome plane. But the result is still the same: the creation of a unity between artwork and audience. That's Raveel's first goal. His second goal - equally important and in later art-works often coinciding with the first one - is that the painting must be able to flow out [its own borders/frame] into its surroundings and it must even be able to affect this environment. In other words: reality must become a part of the artwork.
  • Around 1950 Raveel started to question the usual role of the spectator by actively involving him in the final realization of his paintings. He realized this by keeping empty certain parts in the painting – creating only abstract color surfaces or by cutting off some corners. This he did literally or by means of a painted diagonal. So the spectator himself have to fill in the missing elements. Due to this new way of observing and displaying Raveel got a separate - somewhat isolated - [artistic] position, both in the artist-scene of Ghent and beyond.
    • Katrien Jacobs, in 'Introduction' of Hugo Claus – Roger Raveel, Brieven 1947 – 1962, ed. Katrien Jacobs, Ludion, Gent, Belgium, 2007, p. 13 - ISBN 978-90-5544-665-0 (translation: Fons Heijnsbroek)
  • At the exposition ['4 Amerikaner', he visited in August 1962] in Bern Switzerland, Raveel was confronted for the first time in his life with art-works of the forerunners of Pop art, Jasper Johns and Robert Rauschenberg. Especially the work of the latter, in which real objects were integrated, encouraged him to say goodbye to abstraction and to concentrate himself on the development of a new kind of figuration. To do so, he fell back to his [former] subjects of the early 1950's, but now he chose to incorporate real objects in his paintings.
    • Katrien Jacobs, in Introduction of Hugo Claus – Roger Raveel, Brieven 1947 – 1962, ed. Katrien Jacobs, Ludion, Gent, Belgium, 2007, p. 27 - ISBN 978-90-5544-665-0 (translation: Fons Heijnsbroek)
  • An important constant in Raveel's art is the integration of opposites: figuration - abstraction; art - life; everyday-life - the metaphysical. The square plays a key function in Raveel's integrations.

External links[edit]

Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia has an article about:
Commons
Commons
Wikimedia Commons has media related to:
Retrieved from "https://en.wikiquote.org/w/index.php?title=Roger_Raveel&oldid=3370952"